Blog #34
De weken rijgen zich aaneen met allerlei zaken die ik al eens eerder heb beschreven: wetenschap, wetenschap en nog meer wetenschap. Interessante projecten natuurlijk, waar ik me hard voor inzet, maar ook zo af en toe wel weer eens heimwee naar de kliniek. Da's niet gek, dat had ik tijdens eerdere onderzoeksjaren ook. Overigens als ik dan eenmaal middenin m'n coschappen was had ik weer zin in een beetje rustige research... Inmiddels ben ik bij seizoen 17 van Grey's Anatomy, dus het is bijna weer tijd voor een nieuwe serie op Netflix of Disney+, suggesties van harte welkom! Mijn journey hier is dus nog lekker aan de gang en ik geniet er met volle teugen van.
Vrijdag was er een "incidentje", die ik voor de toekomst hier dan toch ook maar even noteer. Zomaar plotseling begon de gootsteen in de keuken te bubbelen en liep eerst het water niet meer weg. Ik dacht dat er iets verstopt zat, dus ik besloot de plunger erbij te pakken om te proberen de verstopping eruit te trekken. Dat was niet zo'n succes, er gebeurde helemaal niks. Toen het water langzaamaan toch wat weggelopen was, heb ik er, bij gebrek aan soda, azijn of ontstopper, een vaatwastablet met kokend water doorheen gegooid, hopend dat dat ontvettend en ontstoppend zou werken. Dat leek goed te gaan en de rest van de avond was er eigenlijk vrij weinig aan de hand, behalve de bubbelende geluiden. Om een uur of negen 's avonds stond er echter ineens een klein laagje bruin water in de gootsteen... foute boel dacht ik... en dat laagje wilde ook niet weglopen. Omdat ik graag vroeg slaap, had ik maar de wekker gezet voor 2 uurtjes later, om te kijken of het erger of juist beter zou worden. Om elf uur 's avonds stond de gootsteen zo vol dat hij bijna overstroomde en er was geen beweging in het water te krijgen. Met m'n slaperige hoofd heb ik een paar handdoeken op de grond gegooid, een bak gepakt, en stukje bij beetje de gootsteen leeggeschept. Al het water heb ik via de badkuip laten weglopen. Om zeker te weten dat het niet nog eens zou gebeuren had ik een paar uur later nog maar een keer de wekker gezet, maar gelukkig is het daarna weggebleven. Op het moment dat ik dit stukje schrijf is het maandag en is er niks meer omhoog gekomen. Vanavond maar weer eens proberen af te wassen en dan hopen dat het wegblijft!
Na de sneeuwval op zaterdag, die ik lekker binnen heb afgewacht, was het op zondag weer eens tijd voor een weekend-uitje. Dit keer eentje van m'n bucketlist: the Met. Ook wel Metropolitan Museum of Art, maar kortweg Met. Een mega imposant gebouw aan 5th Avenue, gelijk naast Central Park. Gigantisch gebouw ook, met aan de binnenkant teveel om in 1 dag te zien. Gelukkig leerde een collega mij een trucje: als je als NY resident een ticket koopt, kun je zelf bepalen hoeveel geld je daarvoor neer wilt leggen. Ze geven als suggested entree fee 25$ aan, en da's best oke als je er een hele dag gaat doorbrengen, maar natuurlijk niet als je maar een paar uurtjes gaat. Met je NY ID (hospital ID werkt ook) en een NY postcode, kun je dus zelf een bedrag kiezen, en zo was ik voor 10$ binnen. Je kunt in het museum kiezen wat je graag wilt zien. Van sculpturen en vazen uit de oudheid, via Europese schilderijen, naar Aziatische kunst: voor ieder wat wils. Waar wij voor gekomen waren vandaag was een speciale exhibitie getiteld "Inspiring Walt Disney".
Deze expositie duikt diep in de animatiefilms Doornroosje, Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen, Assepoester en Belle en het Beest. Vier van de classics, die ik alle vier een keer of 50 (zo niet meer) gezien heb en die absoluut behoren tot de beste Disney animatiefilms ever. Voor elke film werd gekeken waar de inspiratie vandaan kwam om karakters, achtergrondtaferelen en kastelen te animeren. De middeleeuwen in Doornroosje, Rococo in Belle en het Beest, en kastelen uit Duitsland in Sneeuwwitje en Assepoester. Bovendien was de expo gevuld met concept art, geweldige inkijkjes in het proces van het maken van die films. Als kers op de taart was de hele expositiehal gevuld met Disney muziek uit de films on display. De expo is nog te zien tot en met 6 maart, voor als je in de buurt bent. Omdat ik het allemaal heel graag nog eens wil beleven heb ik de catalogus gekocht die bij de expo hoort en waarin je veel van de expo ook terug kunt zien. The magical feels van Disney zijn zelfs in een museum speciaal!
Na de Disney expo hebben we nog een stuk van het museum bekeken gewijd aan muziekinstrumenten uit verschillende culturen en uit verschillende tijden. Bijzonder om daar instrumenten tegen te komen die je heel goed kent (een pijporgel, een dwarsfluit, wat strijkinstrumenten), maar ook instrumenten waar ik nog nooit van gehoord had, met soms 23 snaren en dan ook nog knoppen, waarvan ik me afvroeg hoe je dat in hemelsnaam moet bespelen. Gelukkig waren er dan ook af en toe wat filmpjes om te zien hoe dat in z'n werk gaat. Indrukwekkende muzikanten en indrukwekkende klankkleuren van de bespeelde instrumenten. De dag hebben we afgesloten met een kopje thee (ouderwetse Earl Grey, maar wel losse thee en dus zeer smakelijk) in een leuk tentje aan Madison Avenue, midden in de Upper East Side. Perfecte plek voor iedereen die houdt van een beetje people watching. De Met is overigens echt een aanrader, ik vond het geweldig. Ga zeker nog eens terug, met een gedetailleerd plan van wat ik precies wil zien, om nog meer te genieten van al dit moois!
