Een dekentje, een taartje en Elton John
Blog #21
Ik heb deze blog een weekje verwaarloosd omdat ik vanwege een verkoudheid de hele week het huis niet uit geweest ben en daarom komt ie nu midden in de week. Iedereen kan zich in deze tijd inmiddels voorstellen hoe thuisblijven voelt, maar het was echt fijn om daarna weer het huis uit te gaan zonder je een paria te voelen omdat je een paar keer je neus moet ophalen of moet kuchen, en wat verse groente kon ook geen kwaad. Omdat het weer hier straks ook gaat omslaan richting een wat kouder type, heb ik mezelf getrakteerd op een dekentje voor op de bank. Natuurlijk zo'n heel fijn zacht fleece ding waar je in weg kan kruipen. Design: okey, maar het beste wat Target te bieden had - en maar $15. Hetzelfde weekend, waarin Mupi's verjaardag viel, heb ik mezelf getrakteerd op een bucketlist foodie dingetje: een taartje van Carlo's Bakery (je weet wel, van TLC Cake Boss). De echte bakkerij zit in Hoboken, New Jersey, dat is bijna om de hoek, maar daar moet je altijd lang in de rij staan, dus had ik het taartje laten thuisbezorgen. Het doet zijn reputatie absoluut eer aan, heerlijk zachte en smeuïge vanille confetti cake met icing. De portie is natuurlijk groot genoeg voor 2 personen, maar dat is het mooie aan iets laten thuisbezorgen - dan kun je er in theorie meerdere dagen over doen. Ik heb er gewoon een hele middag aan besteed en dan gaat het ook prima op (#jeeha). Op zondag ben ik voor het eerst naar de live kerkdienst van Hope Jersey City geweest, in een Luthers kerkje, met een heuse band, een zwarte pastor en halverwege de dienst moeten kennismaken met je medebezoekers. Een bijzondere ervaring, maar leuk om te zien dat de Amerikaanse cultuur ook hier doordringt. De dienst begint met een keuze aan koffie en bagels met cream cheese (jak, maar het idee is leuk) en als je wilt kun je na de dienst mee lunchen bij een lokaal tentje in Jersey City. Community is een van de kernwaarden van deze gemeenschap en dat laten ze ook duidelijk merken. Ik ben niet mee geweest lunchen dit keer, kennismaken met een stuk of 6 nieuwe personen was stevige uitdaging genoeg, maar ik heb mezelf wel echt buiten mijn comfort zone gedaagd door een praatje te maken met de mensen die voor de kerk stonden te wachten. O ja, en een update over de witte sneakers: ze zijn niet meer zo wit. En zoals je ook kunt zien groeit mijn haar als kool...
Werktechnisch is het tijd voor de jaarlijkse update van de wetenschappelijke studies, waar hier zwaarder aan wordt getild dan in NL. Wanneer je niet voor de verloopdatum je update hebt ingestuurd, bestaande uit een flinke rij documenten die via een bepaald systeem moeten worden ingediend, verspil je het recht om patiënten te includeren en dat willen we natuurlijk niet. Verder is de commissie hier net zo traag en voorzien ze je van net zoveel bureaucratisch papierwerk als in NL. De taak van de research fellow hier is om dit proces in goede banen te leiden. Voor zover ik kan zien moet dat wel lukken, dus ik ben daar voortvarend mee aan de slag gegaan. Het enige lastige dingetje is dat je daarvoor moet inloggen via het account van de grote baas, wat ik echt nodeloos ingewikkeld vind - hoe moeilijk kan het zijn om een knopje te bouwen waardoor de supervisor akkoord geeft nadat een ondergeschikte de boel heeft ingevuld? Afijn, dat wordt een mooi taakje voor de komende weken om dat stap voor stap te fixen. Of zoals ze hier zeggen to navigate that during the coming weeks. Prachtig woord 'navigate', als je even niet meer weet wat je moet zeggen, dan gooi je gewoon dat woord erin en klinkt het alsof je overal verstand van hebt.
Ik mag dit jaar het onderwijs voor de stagiaires bijwonen en daar ben ik deze week mee begonnen. Het zijn wekelijkse seminars via Zoom en de grand rounds 1x per maand in een live setting. Deze week ging het seminar over de warm-up song, een liedje waar je een sessie met een patiënt of cliënt mee kunt beginnen. Toen ik net in de meeting kwam dacht ik dat alle stagiaires een bestaand liedje moesten uitkiezen waarmee ze dat zouden doen - hoe naïef - maar natuurlijk moesten ze zelf een liedje in elkaar zetten, dat hun persoonlijkheid reflecteerde en bruikbaar was in een specifieke situatie. Ik heb prachtige creaties voorbij horen komen, met of zonder begeleiding van een gitaar, maar het meest knappe vond ik dat ze echt aan de opdracht voldeden door iets te brengen wat echt bij ieder persoonlijk paste. Ik heb natuurlijk totaal geen verstand van dit soort zaken, maar het is als leek ook goed om mee te kijken, te denken en feedback te geven, want als leek kun je misschien nog wel het beste inschatten hoe een patiënt of een cliënt hierop reageert. In de loop van het jaar komen er nog meer hele interessante zaken voorbij, met onder andere 'hoe doe je een assessment', 'hoe gebruik je lullabies in de praktijk', 'hoe zorg je ervoor dat een omgeving met muziek als therapeutische setting kan gelden' en 'hoe bouw je je eigen programma op in een ander ziekenhuis'. Ik mag zelf in april een presentatie geven over onze onderzoekservaringen op het gebied van muziektherapie in de NICU.
Daarnaast heb ik me in oktober ten doel gesteld om met alle individuele artiesten van de Visiting Artists Series even kort een praatje te gaan maken en me voor te stellen, zodat ze weten met wie ze te maken hebben. De allereerste maandag waarop ik dat plan ten uitvoer bracht begon gelijk goed: een improviserende pianist die hier twee uur lang achter elkaar lekkere achtergrond muziek maakt op de maandagmiddag. Super enthousiaste man, met een enorme muzikaliteit. Hij vroeg me wat mijn 'favoriete Elton John song' was, natuurlijk moest ik daarop antwoorden "something Lion King themed please!", waarop ik een 3 minuten lange medley van Lion King songs kreeg voorgeschoteld met aandacht voor details en geweldige harmonieën. Heb er stiekem een filmpje van gemaakt om later nog eens te kunnen terugluisteren, maar wat een hoogtepunt van deze middag! Dan om af te sluiten nog een random primeur: ik heb de MacBook oplader van het ziekenhuis geleend omdat ik mijn computer helemaal leeg had gezoomd in één dagdeel. En on that note: tot snel!