Blog #42
Het is zover, een jaar na mijn promotie en het afstuderen als arts is het tijd voor de trip waar ik een fijne bijdrage voor heb ontvangen. Lang gewikt en gewogen over de uiteindelijke bestemming, waarbij het ging tussen een cruise naar Scandinavië/IJsland ofwel dé ultieme bucketlist ervaring: Walt Disney World in Orlando, Florida. In eerste instantie zou ik in de zomer deze trip gaan maken, en dan is WDW absoluut niet te betalen. Toen kwam mijn overstap van Deventer naar het UMCG, weloverwogen, maar , en bleek ik ineens in februari tijd over te hebben. En dat bleek voor de Kate Spade portemonnee ineens een stuk vriendelijker! Met travelbuddy Moeders is het dus tijd voor 10 dagen onderdompelen in de happiest place on earth!
Travel day begint altijd vroeg, deze keer gelukkig pas om 04.30 met een wekker in Midwolda. Een uurtje later zaten we in Taxi van Dokkum op weg naar vliegveld Schiphol. Keurig in Nederlands weer met miezerregen de gehele weg. De reis verliep voorspoedig en dus stonden we om strak 08.30 in de rij voor het inchecken en het afgeven van de koffers. Die we halfleeg mee naar Orlando hebben genomen, zodat er voldoende ruimte is voor op de terugweg… Keurig 11 en 14 kg, niets te klagen. De security was ook snel, met op z’n Schiphols een scanner waar je niets meer uit je tas hoeft te halen, absoluut perfect. Vervolgens een tijdje rondgelopen op het vliegveld en uiteindelijk een McDonalds ontbijtje gescoord, wat we lekker hebben opgepeuzeld. Daarna naar de gate en daar nog even gezellig met een Schotse meneer gebabbeld (ook Moeders, doet echt haar best), die ons alvast even een crash course Orlando airport gaf. Niet nodig, natuurlijk al genoeg vlogs gekeken om precies te weten waar ik heen moet, maar wel lief bedoeld.
De vlucht zelf was natuurlijk classic: vliegtuighandjes, tranen en moeite met ademen, maar alleen tijdens het opstijgen en tijdens de 2 uur (!) durende turbulentie boven de USA. Verder niet de meest enerverende vlucht, het eten was absoluut niet om over naar huis te schrijven – kip en gnocchi – maar de toetjes waren goed te doen. Verder hebben we ons vooral geïrriteerd aan de groep gemixte studenten die de gehele tijd in het gangpad stonden, en de instructies van de stewardessen niet opvolgden. Overigens hulde voor de stewardessen, die bij onze zeer nerveuze hoofdjes af en toe even kwamen vragen hoe het met ons ging. De landing ging verrassend goed, Moeders had er meer last van dan ik, en dat zegt iets mensen, dat zegt iets.
Bij aankomst op Orlando International wierp het bekijken van Disney vlogs z’n vruchten af. Tijd voor de monorail en het zoeken naar Terminal B Ground Transportation voor de MEARS connect bus. Nog even een simkaartje gescoord (12 GB in 9 dagen anyone?) en daarna werden we keurig in een grote coach bus vervoerd naar WDW. Daar keken we, zelfs in het donker, onze ogen uit. We wisten natuurlijk dat alles in de USA groot, groter, grootst, is, maar dit slaat alles. We zijn anderhalf uur onderweg geweest naar het hotel, waarbij we nog wat andere gasten afgezet hebben bij hun hotel, en daarbij dus een rondritje door het Resort gemaakt. De vlogs doen de hotels en hun grootte absoluut géén eer aan. Ons hotel is een Family Suite style hotel, waarbij we allebei een eigen bedje hebben. We werden verwelkomd met gratis water en een warm koekje, perfect om de dag af te sluiten. Nu is het tijd voor Mickey Mouse Magie!
