The final chapter in New York City
Blog #40
De laatste weken zijn voorbij gevlogen. Op het werk is alles afgerond. Ik heb en passant nog 3 artikelen geschreven die in de eindfase zijn, en waar ik best wel trots op ben, en nog een rits aan instructie videos gemaakt voor mijn opvolger. De hoogtepunten van de laatste werkweken waren het spelen van een stukjes van liedjes op de gitaar (gewoon 4 akkoorden en je speelt zomaar een liedje!) en het Arts Fest. Over dat laatste moet ik echt even uitweiden. Wat was dat mooi, ontroerend en geweldig. Dit spektakel is een avond waarin muziek van patiënten, cliënten en staff centraal staat. Het is een soort 'voorspeelavond', zoals vroeger op de muziekschool, waar je je voortgang kunt laten zien. Maar het is meer dan dat. Er ligt meer aan ten grondslag, wat muziek losmaakt. Muziektherapie in de clinic is er voor iedereen die worstelt met deze tijd, met zichzelf, met problemen. Je zag dat vandaag terug in een optreden van een 5-jarige met een autisme spectrum stoornis, die Twinkle Twinkle ten gehore bracht en als een echte diva genoot van de aandacht. Je zag het ook in een sign language gezongen 'Fight Song', in een performance over zijn wie je bent, en in het optreden van ons Stroke Choir. Er was ruimte voor technisch heel goed en ruimte voor technisch minder goed, maar niet minder passie. Het optreden in zichzelf is voor velen een overwinning en laat zien hoe ver ze gekomen zijn. Ik vond het ontroerend mooi om te zien en te voelen hoe de support van de therapeuten (inclusief de stagiaires) aanwezig was voor alle cliënten die optraden. Prachtig initiatief!
De laatste dag van het fellowship was aangebroken op 13 juni. De dag zelf was niet heel erg enerverend, eigenlijk een gewone werkdag. Waar ik mijn best had gedaan om nog een cadeautje te kopen voor de stafleden, is dat hier blijkbaar niet heel erg gebruikelijk, want ik kreeg alleen een kaart terug - met overigens wel hele lieve woorden erin. De avond stond in het teken van een party, waarbij we een alcoholische drank en een paar hapjes te eten kregen. Eigenlijk dus meer een soort borrel. Gezien we gelijk vanuit het werk door moesten, was dat niet heel erg voedzaam, maar wel heel erg gezellig. Iedereen deed even z'n zegje, een dankjewel, en daarna kregen we nog allemaal een mooie Mount Sinai waterfles. De foto's zeggen alles en ik ga een hoop mensen hier erg missen!
Daarna was het tijd voor het eerste deel van de visite in juni: tante Marja op bezoek! De 13 dagen die ze hier heeft doorgebracht waren vol van alle hoogtepunten van New York City, dus de ideale manier om alles nog eens even goed te bekijken en over te doen wat ik graag nog wilde zien en vooral eten. Ik geloof dat ik nog nooit zoveel foto's van mezelf heb gekregen waarop ik aan het eten ben... Natuurlijk moest ik alle hoogtepunten laten zien, maar we hebben ook nog wat dingen gedaan die ik hier nog niet gedaan had. Bijvoorbeeld browsen over de Chelsea Market, de Harlem Gospel Tour (waar ik overigens geleerd heb dat groene taxi's niet rijden in Manhattan, dat als je 1 avenue afzet dat je dan gelijk een verkeersopstopping veroorzaakt én dat het Dakota gebouw vernoemd is naar de staat Dakota), het One World observatory (oh my god die lift is doodeng...), een stukje van Philly dat ik nog niet gezien had (de liberty bell en independence hall) en Coney Island. Over dat laatste gesproken: de Mermaid Parade in Coney Island is de aftrap van het culturele zomerseizoen. Mensen verkleden zich als zeemeerminnen, soms zo letterlijk dat ze niet eens kleding aan hebben en zichzelf alleen in verf gehuld hebben, en lopen, rollerskaten of rijden door de straten van Brooklyn. Hartstikke geinig om eens naar te kijken. Bovendien ook een moment voor protesten (tegen bijvoorbeeld afschaffen van abortus - mega actueel nu Roe v Wade overturned is - maar ook black lives matter), voor uiten van geaardheid of voor gewoon uit je bol gaan. Coney Island is overigens een leuke zomerbestemming, waar je Luna Park kunt bekijken - het oudste amusement part in de VS - over de boardwalk kan lopen, het strand op kan en natuurlijk kan genieten van de originele Nathan's hotdog en old fashioned candy bij Williams. We hebben ook classic gevaren, maar wel met een twist: op een gegeven moment stopte de boot en moesten we wachten (natuurlijk 40 minuten in de volle zon en ondanks goed insmeren toch keurig kreeft rood) en bleek dat de brug kapot was. De boot draaide om, en na 10 minuten terugvaren bleek dat de brug weer open kon, dus ging de boot opnieuw keren en zo kwamen we in plaats van 2,5 uur later zeker 3,5 uur later weer terug aan de kade. De broadway show die we gezien hebben was Come From Away, een musical over gestrande vliegtuigen in Canada tijdens 9/11. Ge-wel-dige show met een goede weergave van hoe dat toen moet zijn geweest, maar ook vol humor en vol met naastenliefde. Voedsel technisch was de week dus vol met alles wat ik het afgelopen jaar ben gaan waarderen: Kantonese Dim Sum, Koraanse gefrituurde kip, Potbelly chicken pot pie soep, Italiaanse tiramisu bij Roman Nose, de Shake Shack, Paris Baguette cronuts, en natuurlijk volop Starbucks (mocht je in de VS zijn deze zomer: probeer zeker de Paradise Drink!). De photodump:
Nadat de visite weer weg was heb ik natuurlijk nog even genoten met de contacten die ik hier heb opgedaan en dat betekent iets nieuws eten met Jingwen. Dit keer was het tijd voor nieuwe bubble tea met bruine suiker en melk en Hot Pot. In dit concept all you can eat waarbij je zelf je soep kan kiezen en vervolgens alle dingen die je in die soep wilt koken, bijvoorbeeld verschillende soorten vlees, vis en groenten. Daarbij weer een hoop nieuwe dingen geproefd. Het enige waar ik niet zo'n fan van was bleek de dipsaus te zijn, die je zelf kon klaarmaken, maar ik was toch al niet zo'n sausjes persoon...
Tot slot was het tijd voor de laatste ronde visite en deze was extra speciaal en zat al erg lang in het vat - maar wat in het vat zit verzuurt niet - mama (en papa, maar vooral mama) op visite! De dagen stonden natuurlijk bol van alle dingen die ik al eens gezien had, maar mama nog niet. Hoogtepunten waren Top of the Rock bovenop Rockefeller center: als je een observation deck moet kiezen, kies dan deze. Magnifiek uitzicht over Central Park en het Empire State Building in je foto, wat wil je nog meer. Alle favoriete plekjes nog even bij langs en natuurlijk samen de 4e van juli vieren met een 20 minuten durend vuurwerkshow(tje) in Jersey City. Nog een afscheidsetentje met een paar dierbare collega-vriendinnetjes en toen was het tijd om te na te denken over de terugreis. Maar voordag we zover zijn... de laatste photodump:
Met de liefdevolle schoonmaakwoede van moeders en een extra koffer (oh my god ik wist niet dat ik zoveel extra shit gekocht en gekregen had) is het tijd om deze stad achter me te laten. Een lach en een traan (oke... vooral dat laatste) en een paar vliegtuighandjes omdat de terugreis nog moet beginnen (maar daarover wellicht meer als ik weer in Nederland ben aangekomen) is het dan nu toch zover gekomen: op naar Nederland. Dag NYC, ik vond je geweldig!