Research, research en nog meer research
Blog #26
Research, research en nog meer research... Een verhaal in het teken van mijn voortgang alhier, voor jullie, maar ook een beetje zodat ik achteraf nog weet wat ik ook alweer allemaal gedaan heb ;-).
De afgelopen drie weken mocht ik als 'niet muziektherapeut' meedoen met de 'First Sounds: Rhythm, Breath and Lullaby' training. Dit is een inmiddels internationale NICU training, waarop de muziektherapie zowel in Groningen als in New York City gebaseerd is. De training bestaat uit drie blokken. Het eerste blok is een soort kennismaking met de muziektherapie op de NICU, waarin het concept van medical music psychotherapy geïntroduceerd wordt, je kennismaakt met de NICU en de prematuur, je leert over de ontwikkeling van baby's, environmental music therapy wordt toegelicht en je tot slot een korte introductie krijgt over ouders en hulpverleners in en rondom de NICU. Deze eerste week is vooral informatief van aard, maar voor iedereen die met muziektherapie in aanraking komt zeer waardevol. Je leert er de basisprincipes van het model, waarin kind, ouder/hulpverlener en omgeving centraal staan, en je leert waarom we gebruikmaken van live muziek in plaats van Spotify of mobielen of muziek-boxjes.
Het tweede blok van de training is echt bedoeld voor muziektherapeuten en gaat dieper in op al die vlakken, geeft je praktische handvatten om de instrumenten juist te gebruiken, om in te schatten waar je nodig bent en hoe en om echt het kind en de ouder te leren lezen. Het mooie aan dit tweede blok is dat er ook aandacht was voor vaders en broers/zussen op de NICU en hoe de muziektherapeut, die hier een stuk menselijkheid brengt op een afdeling waar dat niet zo vanzelfsprekend is, daar ook steun voor kan bieden. Ook de rol van de muziektherapeut (met dus verstand van muziek...) in herinneringsavonden voor ouders die hun kindje verloren hebben vond ik een mooie toevoeging. Er was bovendien veel aandacht voor het opzetten van nieuwe programma's en voor het juiste taalgebruik om ouders en hulpverleners te benaderen. Een hele waardevolle training om gevolgd te hebben. Deze training kon ik hier virtueel via Zoom volgen, normaal gesproken wordt hij live aangeboden, maar ik vond dit goed te doen. Ik werd er fijn bij betrokken en kreeg ook de kans om vanuit medisch perspectief iets toe te voegen voor de andere deelnemers. Ik raak steeds meer overtuigd van de waarde van dit model en deze manier van therapie op de NICU en hoop al deze opgedane kennis mee terug te nemen naar Nederland!
Eén van de nieuwe taken die ik vanaf deze week oppak is het uitrollen van de Survey studie naar de Visiting Artists Series. Hoewel ik van te voren wel gedacht had dat zoiets veel werk op zou leveren voor (heel erg) weinig rendement, had ik me niet gerealiseerd hoe erg ik de deceptie zou voelen na de eerste dag. Na anderhalf uur flyers uitdelen met keurige QR code links naar de vragenlijst, kreeg ik precies 2 hele responses terug, terwijl het aanspreken van mensen in de lobby en in twee minuten vragen wat men ervan vindt prachtige quotes oplevert die de sfeer van dit programma goed tekenen. Het idee was echter om dat ook objectief vast te leggen in een vragenlijst, zodat we daaruit ook suggesties voor verbetering zouden kunnen halen. Niet echt een geslaagde eerste dag dus wat dit stukje van de studie betreft. Of het overstappen op papieren vragenlijsten gaat helpen vraag ik me ook af, want heel veel mensen hebben vandaag aangegeven dat ze haast hadden om bij hun afspraak te komen. In de middag was mijn tactiek om dan de mensen te benaderen die rustig op een stoel zaten, wellicht aan het luisteren naar de muziek (?), maar ook dat leverde niet de gewenste response op.
Deze week was het ook weer tijd voor de Grand Rounds van de maand, met een soort overview presentatie van alle klinische en onderzoek gerelateerde zaken die hier lopen. Voelde voor mij een beetje als mosterd na de maaltijd, zeker gezien we inmiddels bijna 5 maanden aan de slag zijn in dit instituut. Als je dan nu nog geen overview hebt van alles wat er loopt, ben je akelig aan de late kant met dat uit vogelen... Gelukkig begon de ochtend goed, gezien de presentator recent in Nederland was geweest en allerlei lekkernijen mee terug had genomen, waaronder stroopwafels, kokosmakronen en ouderwetse pepernoten. Toen moest ik natuurlijk wel uitleggen wat Sinterklaas is en hoe wij dat vieren, en eerlijk, de vergelijking met Santa Claus gaat echt niet op. Maar een kokosmakroontje op de vroege ochtend ging er absoluut wel in! De staff meeting erna was behoorlijk ingekort doordat de presentator ongeveer een half uur was uitgelopen, en stelde niet heel veel voor. Na de staff meeting volgde er nog een NICU research meeting, waarin ik ook "mocht presenteren", met slides die ik niet zelf gemaakt had en ongeveer 3 minuten de tijd om een hele studie uit te leggen. Geen doen dus, en me daar dan ook maar niet aan gewaagd. Vooral het belang van de studie maar duidelijk geprobeerd te maken, zodat de stagiaires er straks ook voor gaan rennen, zoals ik dat nu al doe.
Tot slot stond de week in het teken van het overtypen van gegevens uit dossiers, zodat we daar straks verbanden in kunnen proberen te ontdekken. Hoewel niet mijn favoriete bezigheid, is het wel interessant om de verschillende verbanden tevoorschijn te zien komen. Sommige heel logisch (bijvoorbeeld een ocean disc die mensen aan het water doet denken, of aan golven) maar sommige ook iets minder voor de hand liggend. Het idee is om straks te kijken of verschillende groepen mensen andere associaties bij de geluiden hebben en of dat gerelateerd kan worden aan waar men mee naar de kliniek komt (bijvoorbeeld angst, depressieve klachten, slaapproblemen, etcetera).
Met een thuisbezorgd pakketje vol PickWick thee en sinterklaas lekkers (The Dutch Store, kan het iedereen aanbevelen!), kan ik het weekend wel tegemoet treden. Volgende week staat hier in het teken van Thanksgiving, ik ben echt heel erg nieuwsgierig naar die traditie en kom wel met een post-thanksgiving blogje!