Even bijpraten
Blog #24
Lieve volgers, ik hoop dat jullie in het koude gure Nederland een goede herfsttijd tegemoet gaan. Hier is het weer nog vriendelijk met veel zonneschijn en lekkere temperaturen. Hieronder volgt de keek op de week. De komende weken zijn er geen spannende dingen gepland, dus verwacht ik dat de volgende blog even op zich zal laten wachten. Maar niet getreurd: ik kom zeker bij jullie terug!
Het seminar van deze week stond in het teken van 'assessment' voor zowel individuele sessies als groepssessies. Assessment wil zeggen dat je je een indruk vormt van de ruimte en de persoon of personen waarmee die ruimte gevuld zijn. Wij dokters noemen het 'onze klinische blik', in één oogopslag beslissen we bijvoorbeeld of iemand een zieke of niet zieke indruk maakt. Voor de muziektherapeuten gaat het dan bijvoorbeeld ook om of iemand zich op zijn gemak voelt en waar iemand behoefte aan heeft. Dat is als dokter natuurlijk iets minder van belang, want iemand komt specifiek naar jou met een klacht of een probleem, maar het verhoudt zich wel tot het bovenhalen van de hulpvraag. Dat is iets waar we als dokters meer aandacht voor zouden moeten hebben; in plaats van het uitvragen van een klacht moeten we ook oog hebben voor wat daaronder zit. Is het de angst voor een levensbedreigende ziekte, is het emotie over wat er thuis speelt, is het ..., en vul maar in. Daarnaast viel vandaag ook weer op dat de woordkeuze van groot belang is. Niet "we are running out of time", maar "over the next 5 minutes we have time for one more activity that suits your needs". Ik denk wel dat we hier niet te ver in door moeten slaan als dokters, we zijn ten slotte bewust geen therapeut geworden, maar het is altijd goed om in je achterhoofd de patiënt op plek 1 te zetten en tegemoet te komen aan wat hij of zij nodig heeft. Het tweede deel van het seminar ging over groepen en dynamieken in groepen. Dit is iets waar ik de afgelopen jaren veel persoonlijke aandacht aan besteed heb, doordat ik niet altijd tevreden was met mijn rol in een groep. Het is heel leerzaam om een groep te observeren en te zien wie welke rol vervult en hoe je jezelf daarin aanpast. Dat geldt ook voor therapiesessies in groepen en het is de rol van de therapeut, als leider, om die groepsdynamiek in goede banen te leiden. De komende paar maandagen is er een opdracht die aan deze assessment sessie vastzit en die wordt besproken, wat vast ook heel leerzaam zal zijn.
De rest van de week heb ik gewerkt aan verschillende projecten, waaronder twee nieuwe. Het eerste nieuwe project is een survey studie, een soort korte vragenlijst, waarin we de Visiting Artists Series willen beschrijven en de ervaringen van performers en listeners willen weergeven. Daarvoor heb ik korte vragenlijsten opgesteld, die ik voorleg aan de muzikanten en aan mensen die in het ziekenhuis rondlopen ten tijde van optredens, maar ook ten tijde dat het "stil" is in de lobby. We hopen de ervaringen van de mensen die rondlopen te gebruiken om deze manier van muziek in het ziekenhuis op de kaart te zetten en te verbeteren. Zelf heb ik gemerkt dat de sfeer in de lobby verandert van druk en haastig, naar heel even de tijd nemen om te luisteren naar de muziek die je hoort. De vragenlijsten zijn inmiddels klaar (na drie verschillende versies, het is lang geleden dat ik ergens drie versies van moest maken voordat het "goed genoeg" was), en gemaild naar de performers. Ik ben reuze benieuwd wat er aan resultaten uit gaat komen. Het tweede nieuwe project is een tijdrovende klus, waarbij ik uit alle handgeschreven (ja, je leest het goed, anno 2021 worden hier notities nog met de hand geschreven) dossiers de 'Tour of the Room Assessment' digitaliseer met als doel om te kijken of er associaties te vinden zijn tussen de instrumenten die worden getoond en de reacties die daarop komen voor verschillende groepen cliënten van de 'Music and Health Clinic'. Deze manier van assessment is hier ontwikkeld en heeft als doel om de cliënt goed te leren kennen en te zien hoe de cliënt reageert op verschillende muzikale geluiden. Er wordt aan de cliënt gevraagd om in willekeurige volgorde instrumenten aan te wijzen die in de kamer aanwezig zijn, en deze worden vervolgens door de muziektherapeut gedemonstreerd. Dan wordt gevraagd naar de reactie en wat het instrument oproept. Voorbeeldje: een Ocean Drum (waarin metalen balletjes rondgaan) kan je doen denken aan het strand en de oceaan, of aan golven. Dat kan voor jou een fijne beleving zijn, maar golven kunnen ook het beeld oproepen van een storm die over je leven raast en waar je voor weg moet rennen. De overige projecten waar ik aan werk kabbelen rustig voort (no pun intended).
Ondertussen weten we wanneer de grenzen van de VS open gaan voor buitenlanders, en zijn er allerlei plannen gesmeed, waarvan de eerste al vrij snel op stapel staan. Dat betekent dat ik voor de komende paar weken geen grote uitjes heb gepland, maar die plannen heb uitgesteld tot ik ze samen met mijn visite kan beleven. Misschien nog wel leuk om te vertellen deze week is dat ik mijn nieuwe favoriete warme drankje gevonden heb: warme witte chocolademelk van de Starbucks. Perfect voor een zoete trek en voor een meisje dat eigenlijk het liefst elke dag een glas warme melk drinkt (what? ja echt!). Verder is het een genot om door de straten van New York City en met name Jersey City te lopen in deze tijd, omdat mensen echt veel tijd steken in het versieren van hun 'voortuin'. Alles gevuld met pompoenen, herfsttaferelen, spoken, zombies, spinnen en spinrag - want het is tenslotte bijna Halloween en dat wordt hier groots gevierd met een rondje trick or treat met de kinderen. Het maakt de straten heel gezellig en sfeervol. Overigens is zelfs de lobby van mijn appartementencomplex in Halloween thema versierd. Zoals je leest geniet ik met volle teugen, zowel binnen als buiten het ziekenhuis, van alles wat er te zien en te doen is.