Blog #38
De vorige keer dat ik een verhaaltje publiceerde was het begin april. Vol goede moed heb ik daarna heel veel leuke dingen gedaan, en het lukt nu (22 april) pas om het allemaal op te schrijven. Het is behoorlijk druk en dan verdwijnt dit naar de onderkant van het prioriteitenlijstje. Omdat ik gisteren een behoorlijke overwinning behaald heb op werk-gebied, vond ik dat ik vanochtend even de tijd moest maken om alles op te schrijven en de wereld in te slingeren, maar dat volgt aan het einde... Op het moment dat ik dit schrijf is het lekker weer buiten en is dat ook de richting die we opgaan, dus:
De maand begon met een lunch voor alle staff van het LACMM, voor de teambuilding en omdat er drie van ons hun verjaardag vierden. Ik natuurlijk ook. Die lunch was bij The Penny Farthing, een gezellig tentje vlakbij Union Square, waar ik een broodje kip bestelde. Wel eens een broodje kip besteld? Deze niet. Opnieuw een grote portie, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Het bijzondere was de aankleding met super malse kip, spinazie, tomaat en chipotle mayonaise. Geloof dat ik nog nooit zo'n lekker broodje kip heb gegeten. De rest van de lunch was ook bijzonder, de baas had aan de medewerkers gevraagd die niet (bijna) jarig waren om een gedichtje te schrijven. De lieve woorden vlogen me om de oren, en voor wie mij een beetje kent: ja dat was leuk om te horen, maar ook best wel ingewikkeld om op te reageren. Absoluut heel erg slecht in het ontvangen van complimentjes en het luisteren naar speeches van anderen over mezelf. Overigens wel mega creatieve gedichtjes, inclusief deze Haiku: "Wow! so smart and sharp. The depth of your knowledge brings, Joy, so please stay, okay?"
Een dagje later was het tijd voor een geweldig uitje met drie van mijn vrouwelijke collega's, inmiddels ook vriendinnen. Mijn vaste eet-maatje had gekozen voor een Koreaans restaurant, waar we verschillende gerechten hebben geprobeerd, inclusief hot-pot, gefrituurde Koreaanse kip en allerlei andere lekkernijen. Als toetje een tiramisu (inmiddels weet iedereen dat dat mijn favoriet is), maar het was niet echt een tiramisu, meer een soort ijstaartje overgoten met cacao. De tofu ice cream met zwarte sesamzaadjes was veel beter. Een enorm gezellige avond, met gespreksonderwerpen uiteenlopend van werk tot privé. Gelijkgestemden aan een tafel. Het hoogtepunt was overigens de rijstwijn die erbij geserveerd werd in twee verschillende smaakjes. Ik werd gewaarschuwd dat het drinkt als limonade (en ze hadden gelijk) en dat ik daarom dus moest oppassen met de hoeveelheid, wat ik dan maar netjes gedaan heb. En ja, ik heb weer met chopsticks gegeten!
Daarna was het tijd voor visite in April. Ryanne en Dennis kwamen een dikke week op bezoek. Hoewel ik veel aan het werk ben geweest, hebben we ook genoten van tijd samen en leuke dingen gedaan. Veel verschillende restaurantjes geprobeerd in Jersey City, waaronder natuurlijk The Cheesecake Factory, maar ook Luna en Roman Nose. Op 9 april, mijn verjaardag, zijn we samen naar de Yankees gegaan. Voor de insiders: met metrolijn D en niet 4, als sardientjes in een blik, dus safety in numbers. We honkbalden slecht, maar sloegen gelukkig een paar homeruns, waardoor we wel met 4-2 gewonnen hebben van de Red Sox. Het meest bijzondere aan naar een honkbalwedstrijd gaan is dat de "uit" en "thuis" supporters gewoon dwars door elkaar zitten, zelfs bij Yankees-Red Sox (wat een beetje Ajax-Feyenoord is) en dat gaat gewoon goed. Er werd flink gebond tussen de supporters, en zelfs als de Yankees dan een punt maakten en het ongeveer 9 jarige jongetje dat Red Sox fan was daar om uitgejoeld werd, kon er flink gelachen worden. Naast ons zat een clubje mannen pinda's te eten en er een pestbende van te maken, maar dat hoort ook bij de sfeer: hotdogs en schreeuwen. Let's go Yankees! Overigens is het hoogtepunt natuurlijk de 7th inning stretch, en het feit dat dan het Take Me Out To the Ballgame door het stadion gonst. Moet je vooraf wel even uit je hoofd leren, maar dan kun je als een echte New Yorker meeschreeuwen voor de Yankees. De dag erna hebben we lekker over de Brooklyn Bridge gewandeld, en heb ik mooie tekeningen op de kop getikt die ik als ik thuis ben aan de muur wil hangen als herinnering aan mijn tijd hier. Ook hebben we genoten van de beste bagels in New York. Al met al een geslaagd birthday weekend. Natuurlijk ook een taartje besteld voor mezelf! De fotodump:
Nadat de visite weer weg was begon het echte leven weer. Om mee af te sluiten de werk-update. De Entrainment-NIRS studie loopt, ik ben primair verantwoordelijk voor de inclusies, informed consent gesprekken en de logistiek. Na twee inclusies in het West ziekenhuis, is het deze week tijd voor de eerste inclusie in het East ziekenhuis. Dat betekent soms heen en weer tussen ziekenhuizen. Ik kan me niet herinneren of ik het al eens opgeschreven had (het lijkt er niet op), maar als een typische Hanneke liep ik via Central Park van West naar East, omdat Google Maps aangaf dat dat de snelste route zou zijn. Natuurlijk nam ik de verkeerde afslag, en duurde het daardoor in plaats van 26 minuten ongeveer 60 minuten, in de stromende regen. Boeya. Had ik al eens gezegd dat mijn richtingsgevoel 0 is? In de stad waar straten nummers hebben gaat het best aardig, maar in een park met kronkel weggetjes... De overige twee studies waar ik graag nog iets mee wil (de survey over de Visiting Artists Series en de interviews over de HeartSong) gaan gestaag. Mijn grote overwinning waar ik het aan het begin over had: alle interviews voor HeartSong zijn compleet! Het gaat daarmee dus hoogstwaarschijnlijk lukken om dat artikel nog voordat ik hier klaar ben gereed te hebben. Wie weet kan het nog in m'n proefschrift ;-). Voor de survey mis ik nog een paar vragenlijsten, maar ook dat lijkt de goede kant op te gaan. Verder komt de conference er nog aan halverwege mei. Ik probeer nu geen nieuwe projecten meer aan te nemen, omdat het Groningse PhD werk misschien ook weer wat meer gaat worden in de komende weken en ik daarmee de balans tussen werk en privé hopelijk redelijk kan houden. Met wat planningstegenslagen in Groningen gaat het allemaal misschien iets langer duren dan ik graag had gewild. Ik probeer dus de LACMM projecten zo snel mogelijk te fixen, zodat er straks weer tijd en ruimte is voor Groningse afronding (en een beetje vakantie!).
Als ultieme afsluiter dan maar: Tulpen op 5th Ave in Manhattan en een vrolijke foto in het zonnetje!
